કાળજાનો કાટ પીને કણસ્યાની વેદના છે
કાળજાનો કાટ પીને કણસ્યાની વેદના છે
આંખોમાં કંઇક વરસો ભટક્યાની વેદના છે
ના સ્પર્શ દોસ્ત,મારી અગંત અટારીઓને
એના ખૂણેખૂણામાં સળફ્યાની વેદના છે
સદીઓથી સાવ સૂના અસ્તિત્વના આ રણને
અમથું હ એક તરણું અડક્યાની વેદના છે
તાજા જ ઓરતાઓ વાવેલ કયારીઓમાં
નીંદણ બણી નિસાસા ફણગ્યાની વેદના છે
છોડી દીધી શરીરે શગની શક્યતાઓ
એવી ક્ષણો જ સૂરજ પ્રગટ્યાની વેદના છે
-ચન્દ્રેશ મકવાણા